Over de Tango
Argentijnse tango is een stijl in muziek, dans en poëzie die eind 19e eeuw ontstond aan de Río de la Plata (Buenos Aires en Montevideo). Uit de Argentijnse tango is de ballroomtango ontstaan. Hoewel de twee dansen overeenkomsten hebben, zijn het verschillende dansen; ze verschillen onder andere van muziek en van karakter.
Geschiedenis
De exacte oorsprong van de tango is niet duidelijk. Zeker is wel dat zij eind 19e eeuw is ontstaan aan de oevers van de Rio de la Plata, in Buenos Aires in Argentinië en Montevideo in Uruguay. Daar vermengde de dans en muziek van nakomelingen van zwarte slaven zich met die van seizoenarbeiders en immigranten uit Europa (de helft uit Italië en een derde uit Spanje) en van gaucho’s, Zuid-Amerikaanse cowboys, die op zoek naar werk naar de stad waren getrokken.
Al in de periode 1890-1900, toen ook de eerste tangomuziek van betekenis in Buenos Aires ontstond, gingen mensen ‘s avonds naar zaaltjes, cafés of bordelen, of gewoon naar een hoek van twee kruisende straten, om te dansen. In die begintijd waren het vooral de mannen die samen bepaalde danspassen bedachten en uitprobeerden, in stijlen die orillero of canyengue werden genoemd. Zij werden hierbij slechts begeleid door twee muzikanten met een gitaar, fluit of viool. Niet zelden leidde een tango tot ruzie en messentrekkerij.
Buenos Aires groeide enorm aan het begin van de 20e eeuw en het aantal mensen dat zich tot de tango voelde aangetrokken groeide mee. Muzikale ensembles werden talrijker, net zoals de dansgelegenheden. Er kwamen heuse zalen, waar men elke avond naar een milonga kon gaan. De muziek werd in die tijd altijd live uitgevoerd. Orkesten speelden avond aan avond. Ook het bandoneon had inmiddels zijn intrede gedaan en door de grote toeloop van het publiek moesten ook de orkesten groeien om gehoord te blijven worden, boven het geluid van pratende en dansende mensen. Er was namelijk nog geen elektronische versterking. Zo ontstond het orquesta típica.
In de gloriejaren van de tango in Buenos Aires, de jaren 1930-1950, leek het of iedere porteño aan tango deed. Het was een zeer belangrijk onderdeel van de eigen identiteit geworden. Men ging op zijn minst wekelijks een keer naar een milonga, maar ook de radio heeft hier een belangrijke rol in gespeeld.
Voordat de tango daadwerkelijk in Europa gedanst werd, heeft hij veel tegenstanders gehad, o.a. de Franse bisschoppen en vele artsen. Oorspronkelijk werd de tango in sommige kringen gezien als een ordinaire, vulgaire dans. In 1924 werd een gekuiste vorm van de tango in geheel Europa ingevoerd. Zo ontstond de ballroomtango.
Populariteit
De originele Argentijnse tango werd pas in de jaren ’70 populair in Europa. In zo’n 40 steden in Nederland zijn er dansscholen en salons waar de tango geleerd kan worden. In Amsterdam zijn een wisselend aantal grotere en kleinere tangodansscholen gevestigd. Er kan elke avond worden gedanst in tangosalons en practica’s, verder zijn er maandelijkse grotere tangosalons. In Amsterdam vond van 1998-2013 een groot internationaal festival, Tangomagia, plaats. Op dit moment zijn er een paar keer per jaar tango events die een aantal dagen duren.
Dansscholen oefenen in een groot aantal elementen, zoals de ocho (voorwaarts en achterwaarts), sandwich (ofwel “mordida”), giro, sacada, entrada, boleo, barrida of arrastre, colgada, gancho, volcada en molinete. De Spaanse namen worden gebruikt.
Bron Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Argentijnse_tango
Tango nuevo
Hoofdkenmerken:
- In de basis zonder uitzondering terug te voeren op de klassieke tango.
- Langere werken dan de binnen de klassieke tango gebruikelijke 3 minuten. Werken, bestaande uit meerdere delen ook.
- Meer complexiteit en afwijkende vorm in compositie, arrangement, orkestratie. Mede door Piazzolla’s eigen hoge muzikale niveau meer ruimte voor virtuositeit van de solisten.
- Sterk wisselende tempi binnen één stuk muziek, tegenover een constant tempo in klassieke dansbare tango’s. Meer luistermuziek dan dansmuziek.
- Afwijkende instrumentatie ten opzichte van het klassieke Orquesta Típica, zoals toevoeging van een semi-akoestische jazzgitaar, een drumstel, een saxofoon, of zelfs plaatsing van een bandoneon in een symfonieorkest.
Piazzolla heeft met deze moderne “gedachtekronkels” in de begintijd vooral in eigen land zeer veel negatieve gevoelens opgeroepen. In de rest van de wereld kon men deze ontwikkelingen beter waarderen. Uiteindelijk heeft ook Argentinië (vooral Buenos Aires) jaren later de tango nuevo kunnen accepteren en ook omarmd.
Bron Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Tango_nuevo
Neotango
Neotango is a distinct genre of tango which goes beyond it both in music and in dance. It is a global movement in which the music includes tracks from all over the world, instrumental and vocal, distinct from the tango in that it includes only modern music recorded in the last 30-40 years, and can be danced using the tango’s biomechanics. As a dance form it is still evolving. It is a ‘living’ globalized tango dance form of the 21st century.
The music
The term neotango has been used in the past as a synonym for tango nuevo, for example when Astor Piazzolla broke some rules of the musical tango pattern. Nowadays it mainly refers to electrotango[1], a fusion of tango and electronic music which emerged in Argentina in the early 2000s (Gotan Project, Tanghetto, Bajofondo, Electrocutango, Tango Jointz, Tango Fusion, Narcotango and Otros Aires) .
Neotango is also used to classify milongas where a wide spectrum of music is played: not only electrotango and tango nuevo, but also classical music, blues, trip-hop, ballads, dubstep, deep house, klezmer, soundtracks, chillout, world music, etc.
The dance
Neotango dance is not tango nuevo. The term “tango nuevo” has been used in dance every time an Argentinian tango teacher came out saying he was teaching a new dancing style. For example, the term was used to refer to the tango of the old “Petroleo” around 1940, as well as around 1990-2000 when some Argentinian teachers promoted out-of-axis dynamics in their seminars around the world.
Neotango uses standard tango biomechanics and the tango’s flow on the dance floor. It is open to fusion dances and technologies, and it does not follow any of the strict rules of a traditional milonga.
Bron Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Neotango